در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت10)

و کـان الحـسـن عـلیه السلام یقول : یابن آدم من مثلک و قد خـلى ربـک بـیـنـه و بـیـنـک مـتـى شـئت ان تـدخـل الیـه تـوضـاءت و قـمـت بـیـن یـدیـه و لم یـجعل بینک حجابا و لا بوابا تشکو الیه . همومتک و فاقتک و تطلب منه حوائجک و تستعینه على امورک .
حـضـرت امـام حـسـن عـلیـه السـلام فـرمود: اى پسر آدم کیست مـثـل تـو که خداى تو بین خود و تو را خلوت قرار داده ، هر زمـان خـواسـتـه بـاشـى تـجـدیـد وضـو مـى کـنـى و در مـقـابـل او مـى ایـسـتى و هیچ حاجب و دربانى براى تو قرار نداده هم و غم خود را به او شکایت مى کنى و فقر احتیاج خود را بـه او مى گویى و حاجاتت را از او مى خواهى و بر امور خود از او یارى مى جویى .
و کان یقول اهل المسجد زوار الله و حق على المزور التحفة لزائره .
و آن بـزرگـوار مـى فـرمـود: کـسانى که در مسجد مى روند زیـارت کـنندگان خداى متعال هستند. و سزاوار است کسى که بـه زیـارت او مى روند به زیارت کنندگان تحفه و هدیه مرحمت فرماید.
و روى ان المـنـتـخم فى المسجد یجد بها خزیا فى وجهه یوم القیمة .
و روایـت شـده : کـسـى کـه نـخـامـه و اخلاط سینه و آب دهن و بینى را در مسجد انداخت در روز قیامت براى اینکه آثار خزى و خـوارى در او ظاهر باشد آن آب دهن و نخامه را در پیشانى خود و صورت خود خواهد یافت .
و کـان النـاس فـى المـسـاجـد ثـلاثـه اصناف صنف فى الصلوه و صنف فى تلاوه القرآن و صنف فى تعلم العلوم فـاصـبـحـوا صـنـف فـى البـیـع و الشراء و صنف فى غیبة النـاس و صـنـف فـى الخـصـومـات و الاقوال الباطل .
مـردم در مـسـجـد سـه دسـتـه بـودنـد یـک دسـتـه بـه نـمـاز مـشـغول بودند و یک دسته تلاوت قرآن کریم مى نمودند و دسـتـه سـوم بـه درس گـفـتـن و یـاد گـرفـتـن عـلوم دیـنـى مـشـغـول بـودنـد. امـا اکـنـون چنین شده که در مسجد یک دسته مـشـغـول مـعامله و بیع و شراء هستند. دسته اى به غیبت مسلمین پـرداخـته و دسته دیگر مشغول گفت و شنود و مخاصمه و رد بدل گفتار باطل با یکدیگر مى باشند.
و قـال عـلیـه السلام : لیعلم الذى یتنخم فى القبله انه یبعث و هى فى وجه .
فـرمـود: کـسـانـى که نخامه و اخلاط سینه و آب دهان را به طـرف قبله مى اندازد باید بدانند که در قیامت مبعوث خواهند شد در حالى که در صورت آنها آن آب دهان دیده مى شود.
و قـال یقول الله تعالى : المصلى یناجینى و المنفق یقرضنى فى الغنا ثم یتقرب الى .
فـرمـود: خـداى مـتـعـال مـى فرماید: نمازگزار با من راز مى گوید و مناجات مى کند و آن کس که در راه من مالش را بخشش مـى کـنـد بـه مـن قـرض مـى دهـد در حال توانایى پس به سوى رحمت من نزدیک مى شود.
و قـال : ان الرجـلیـن یـکـونـان فـى صلوة واحدة و بینهما مـثـل مـا بـیـن السـمـاء و الارض مـن فضل الثواب .

فرمود: دو نفر مشغول یک نماز مى باشند و تفاوت فضیلت و ثواب نماز آن دو مانند فاصله بین آسمان و زمین است .

برگرفته از:

کتاب ترجمه ارشاد القلوب دیلمی(دانلود کتاب)

لینک های مرتبط:

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت1)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت2)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت3)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت4)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت5)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت6)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت7)

- در وصیت لقمان به فرزندش (قسمت8)