[اى عزیز!] اگر کسى بنایش را بر آن گذارد که هر مطلبى را که در بادى نظرش
نفهمد نفى نماید، از ایمان خارج می شود؛ بلکه به مقتضاى دستورالعمل امام
صادق - صلوات الله و سلامه علیه - حتى اگر پس از تأمل و تحقیق هم نفهمد و
آنگاه رد و انکار بنماید و این رد را براى خودش مذهب اخذ کند و به آن تدین1
نماید، از ایمان خارج می شود. چه خوب است که انسان در این قبیل از مطالب
که در کلمات انبیاء و اولیاء و علماء حقه است، اگر مشکلى داشته باشد و به
کنه معنایش نرسد، به خداوند واهب العلم و العقل2
تضرع نموده و قصدش را خالص نماید و در کلمات ایشان مکرراً فکر نماید و اگر
دستش به اتقیاى علماء برسد، از آنان سؤال نماید که اگر چنین کند، حتماً
خداوند عالم یا همان مطلب را بر او می فهماند و یا راه فهمیدنش را به او
می آموزد، چنانچه در آیه مبارکه می فرماید: و الذین جاهدوا فینا لندینهم سبلنا؛3 (کسانى که در راه ما جهاد می کنند، ما به طور مسلم آنان را به راههاى خودمان هدایت خواهیم کرد).
و از حضرت رسالت پناه (صلى الله علیه و آله و سلم) روایت است که فرمود: هر
کسى را دو چشم (سر) و باطن هست که با آنها غیب را می بیند و چون خداوند
عالم به بنده اى اراده خیر فرماید، چشمهاى باطن (سر) او را باز می کند.4
1- دین دارى؛ دین ورزى.
2- بخشنده و عطا کننده دانش و خرد.
3- سوره عنکبوت؛ آیه 69.
4- عن على بن الحسین (علیه السلام) فى حدیث طویل یقول فیه: الا ان للعبد اربع اعین، عینان یبصر بهما امر دینه و دنیاه و عینان یبصر بها امره آخرته، فاذا اراد الله بعید خیراً له العینین اللتین فى قلبه فابصر بهما الغیب و امر آخرته.... بحارالانوار؛ ج 58 ص 250.
برگرفته از:
کتاب باده گلگون (چهار صد و چهل کلمه در سلوک الى الله) (دانلود کتاب)
جهت تعجیل در فرج:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم